Psychoterapia

Psychoterapia w nurcie psychodynamicznym zakłada, że rozumienie życia psychicznego wymaga refleksji nad nieświadomością człowieka. Polega na odkryciu, zrozumieniu oraz przepracowaniu nieświadomych przyczyn problemów. Dzięki temu pacjenci mogą zaprzestać powtarzania negatywnych doświadczeń oraz nauczyć się dojrzalszych sposobów radzenia sobie z trudnościami życiowymi. Celem psychoterapii jest załagodzenie konkretnych zaburzeń, zmniejszenie cierpienia pacjenta oraz zbudowanie silniejszej struktury psychicznej.

W odniesieniu do niektórych zaburzeń, szczególnie depresji, nerwic, zaburzeń lękowych i osobowości, psychoterapia psychodynamiczna jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia, prowadzącą do najbardziej trwałych zmian. Szczególnie ważnym obszarem pracy psychoterapeutycznej jest relacja pacjent - terapeuta, w której na poziomie uczuć i zachowań ponownie rozgrywa się dotychczasowa historia pacjenta.

Sesje terapeutyczne polegają na dialogu pacjenta i psychoterapeuty. Podstawową zasadą jest otwartość, wypowiadanie wszystkiego, co przyjdzie na myśl, opowiadanie snów i fantazji, opisywanie uczuć, które towarzyszą nam w życiu codziennym, ale też w trakcie terapii. Terapeuta nie daje rad ani nie kieruje działaniami pacjenta, wspomaga go w podejmowaniu samodzielnych decyzji, szanując jego świat wewnętrzny. Pierwsze spotkania to spotkania konsultacyjne, w trakcie których terapeuta stara się uzyskać ważne informacje na temat ogólnej sytuacji życiowej pacjenta. W następnej kolejności zapada decyzja o zakwalifikowaniu do dalszej terapii. Długość trwania psychoterapii psychodynamicznej jest dostosowana do indywidualnej problematyki pacjenta. Sesje odbywają się 1-2 razy w tygodniu. Diagnoza w psychoterapii psychodynamicznej nie jest sztywna, zmienia się wraz z sytuacją pacjenta i jego osobowością. Psychoterapeutę obowiązuje zasada tajemnicy zawodowej.